Zipline: Kabellen op je kop

Vandaag staat er een lange reis op het programma. We verlaten (met frisse tegenzin van Bobbi) Spring Lake Ranch en rijden door de bergen naar Whistler. Maar de dag begint gelukkig eerst met een stevig ontbijtje op de ranch. Daarna neemt Bobbi uitgebreid afscheid van Rex de kat, Honey de hond en Happy het paard. Na een flinke knuffelpartij toetert Mike ons richting de ronkende camper en vertrekken we. De weg gaat verder door ranchcountry. Overal zien we quarter horses in de wei en boerderijen zoals die van oma Duck. Wanneer we op highway 5 afslaan naar highway 99 zien we een waarschuwingsbord. Er wordt aangekondigd dat de weg na ongeveer 60 km alleen open is op de even uren. Dit is een onverwachte tegenslag! We hebben namelijk om 15.20 uur gereserveerd voor een ziplinetour in Whistler (of zoals Bobbi zegt: kabelen). We moeten ons om 15.00 uur melden. En hoewel we al rond 09.00 uur zijn vertrokken vanuit 100 Mile House, is het nog niet zeker dat we op tijd in Whistler zullen aankomen.

Na een mooie route door de bergen, komen we inderdaad aan bij een wegopbreking. Er wordt aan de weg gewerkt en omdat dit de enige smalle eenbaansweg is door deze bergen (vlakbij Lillooet) wordt er in de oneven uren druk gewerkt en kan het verkeer passeren in de even uren. Gelukkig sluiten we om kwart voor 12 achter in de rij aan en blijkt al snel dat we nog redelijk vooraan staan. Er ontstaat al snel een flinke file achter ons en iedereen zit, staat en slentert langs de weg. Rond kwart over 12 kunnen we toch over de opengebroken weg rijden (maar zo'n 100 meter) en onze reis vervolgen. Al met al kost het ons toch zo'n drie kwartier extra reistijd en beginnen we toch een beetje bang te worden dat we het niet gaan halen. Het stuk van Lillooet naar Whistler is een kronkelende bergweg die behoorlijke hoogteverschillen beslaat. En het begint ook nog eens te regenen. Mike rijdt echter onverstoorbaar door en om kwart voor 3 zien we het welkomstbord van Whistler opdoemen. Nu nog snel een parkeerplaats vinden en dan door het stadje navigeren op zoek naar het startpunt van de tour! Met piepende banden rijden we de parkinglot op en vinden we gelukkig redelijk snel een parkeerplekje voor de RV. Natuurlijk is het dan betaald parkeren en kunnen er alleen dollarmunten in de automaat. En die hebben we niet genoeg bij ons! Pfff... we beginnen te vermoeden dat we het niet op tijd gaan redden, dus we hebben we even telefonisch laten weten verlaat te zijn. Na wat gerommel aan de automaat, lukt het toch om met de creditcard te betalen. We rennen het stadje in en komen gelukkig snel op het juiste plein terecht. Hijgend komen we bij de counter van Ziptrek aan. We hebben het gered! Terwijl wij staan bij te komen, wordt ons uitgelegd dat de andere deelnemers aan de tour wat verlaat zijn en we dus nog even moeten wachten. Dat had ons wat stressvolle momenten kunnen besparen :-). Nou ja, het geeft ons in ieder geval de tijd om even rustig om ons heen te kijken en ons voor te bereiden om de ziplines.

We worden in een tuigje gehezen en krijgen alvast wat uitleg over de ziplines. Wij hebben gekozen voor de Bear Tour, waarbij we over 5 ziplines zullen tokkelen. Deze tour is ook geschikt voor Bobbi. Zij kan 2 a 3 van de lijnen zelf af suizen, de andere lijnen zal ze in tandem doen samen met een van de begeleiders. Als we volledig zijn opgetuigd, worden we met een busje opgehaald en op een hogergelegen plaats op Whistler Mountain afgezet. We zullen tokkelen tussen Whistler Mountain naar Blackcomb Mountain. Dankzij de vele beveiligingen heb je tijdens het ziplinen/tokkelen je handen volledig vrij. Je hangt dus vrij in de lucht. Dat moet een leuke ervaring zijn!

Bobbi heeft er in ieder geval ook zin in. De eerste twee ziplines suist ze zonder problemen alleen af. Aan het einde van de lijn worden we opgevangen met een remsysteem en we lopen van zipline naar zipline over boardwalks en hangbruggen hoog in de bomen. Van zijn hoogtevrees heeft Michael aan de lijnen gelukkig geen last, de wiebelende hangbruggen zorgen - tot hilariteit van Bobbi - wel voor wat angstige momenten. De 3e en 4e zipline zijn een stuk langer en gaan over een beekje dat tussen de bergen door loopt. Dat is een mooi stukje roetsjen! Bobbi is blij omdat beide begeleiders vriendelijke meiden zijn (en gelukkig geen enge mannen) en de tandem dus gezellig verloopt. Op de vijfde en laatste zipline mag er worden gefreestyled. We besluiten dat we gaan proberen om even op de kop te hangen. Volgens de begeleiders is het 10% skills en 90% commitment om te kunnen draaien aan de lijn, dus we gaan er vol vertrouwen voor. Het lukt ons alledrie... Ook Bobbi legt deze zipline alleen af en het lukt haar zelfs twee keer om ondersteboven te hangen! Dat wordt met een luid applaus van de hele groep beloond! We zijn natuurlijk weer erg trots op onze daredevil.

Als we het volledige traject hebben afgelegd, nemen we een kijkje in het stadje Whistler. Een mooi wintersportstadje, dat nu is volgestroomd met BMX-ers. 's Zomers worden de pistes namelijk gebruikt als BMX-baan. We besluiten te gaan eten bij de Amsterdam Pub. Het bloed kruipt.... Daarna slaan we nog wat boodschappen in en roven we de plaatselijke Choclate Factory leeg. Tevreden knagend aan een stick met marshmallows gedompeld in de chocolade, halen we de camper op. Gelukkig geen boete, het is vast goed gegaan met de betaling.

We staan vanavond op de Riverside Resort Campground, waar we nog even snel een geo-cache kraken (met travelbug) en daarna tevreden in slaap sukkelen.