The Stampede: Bucking horses en raging bulls

De eerste dag dat we wakker worden in Canada! We hebben alledrie best een goede, lange nacht gehad. En dat is fijn, want we hebben een drukke dag voor de boeg.

Als we de gordijnen van de hotelkamer opentrekken, kijken we direct uit op het zwembad: de reden dat we voor dit hotel hebben gekozen. Dat wordt dus eerst een frisse duik voordat we op pad gaan! Bobbi vermaakt zich prima met de glijbanen. Een prettig begin van de dag.

Na voldoende waterpret ontbijten we met heerlijke pancakes (het traditionele ontbijt tijdens de Stampede), eieren, bananenbrood en verse aardbeien. Het ziet er niet alleen prachtig uit, maar smaakt ook heerlijk. Een goede bodem voor een lange dag.

We vertrekken met de taxi naar The Stampede. De hele stad is in Westernstijl tijdens de 10-daagse rodeo. Op straat zien we al veel comboyhoeden en -boots. We komen al aardig in de juiste sfeer. Nadat we voor de poort zijn afgezet, worden we ontvangen door een erehaag van paarden met prachtig tuig en, naar volle tevredenheid van Bobbi, glittertattoo's op de billen!

Als we "binnen" zijn (het is voornamelijk een outdoor event) lopen we eerst langs de ATCO stand. Hier halen we een polsbandje voor Bobbi, zodat zij meedoet in het lost kids program. Mochten we haar uit ons oog verliezen, zal ze snel naar ons worden teruggebracht door het ATCO team. Natuurlijk zijn we dat geenszins van plan, maar better save than sorry!

Al na slechts een paar stappen op het terrein, worden we overweldigd door de enorme opzet van dit event. Overal zijn eetstalletjes, spelletjes, attracties en winkeltjes te vinden. En in nog grotere getalen aanwezig zijn cowboyhoeden, bucklebelts, westernboots, denim en natuurlijk geruite overhemden! We besluiten maar op te lossen in de menigte door zelf een stel hoeden aan te schaffen. Mike waant zich volledig een hollandse versie van JR en Jiska waagt het erop met een knalblauwe hoed. Bobbi besluit het te houden bij haar roze hoed uit Australie, die we speciaal voor deze dag hadden meegenomen van huis.

We besluiten nog niet te veel om ons heen te kijken, maar gelijk door te lopen naar de Grandstand, het stadium waar de rodeo plaatsvindt. We hebben drie mooie plaatsjes gereserveerd aan de zuidzijde (section 222, JJ). Om 13.15 uur begint het programma, dus we slaan snel wat lemonade en popcorn in en zoeken onze plaatsen op. Dat blijken prima plaatsen te zijn, in de schaduw en met goed zicht op de arena.

En dan kan het spectakel beginnen! Traditioneel wordt afgetrapt met het volkslied. Alle hoeden worden direct afgenomen en er wordt uit volle borst meegezongen. Het eerste onderdeel is de novice saddle bronc en bareback championship. Dit zijn de nieuwkomers op jonge paarden (4 jaar). We komen er al snel achter dat het niet alleen een kwestie is van op het bokkende paard blijven zitten (wat al een hele opgave blijkt), maar dat er ook door een jury wordt gekeken naar houding van de cowboy en de felheid van het paard. Er wordt een score gegeven die voor 50% wordt bepaald door de bewegingen van de berijder en voor 50% door de bewegingen van het paard. Hoe hoger de bokken en hoe sneller de draaibewegingen, hoe meer punten er worden gegeven. Voor de berijder geldt dat de losse hand het paard, het tuig of de berijder niet mag aanraken (de novices mogen zich nog met 2 handen vasthouden, maar dit levert minder punten op), dat het lichaam goed moet meebewegen met de bewegingen van het paard en dat er op het juiste moment gedreven moet worden (spurs).

Tussen de deelnemers en onderdelen door wordt er voor entertainment gezorgd, dus we hoeven ons niet te vervelen. Bovendien zit er een flink tempo in. De rodeo entertainer Flint (voorzien van clownsgezicht) zorgt voor de nodige lol en gekkigheid.

Andere onderdelen zijn: Tie-down roping, waarbij er vanaf het paard met een lasso een kalf wordt gevangen en de cowboy daarna van het paard afspringt om het kalf vast te binden; Steer Riding, waarbij er op een stier wordt gereden (ook hier geldt weer een score voor techniek) en Steer wrestling, waarbij er met het paard naast de stier wordt gereden en de stier met een sprong vanaf het paard tegen de grond wordt gewerkt.

We zijn verbaasd over het onderdeel junior steer riding. De deelnemers aan dit onderdeel zijn nog maar 11 tot 15 jaar oud! Blijkbaar wordt het rodeorijden met de paplepel ingegoten.

We zien heel wat cowboys in het zand belanden, maar mogelijk nog meer die de rit van 8 seconden uitzitten. In de arena wordt de berijder bijgestaan door vier bullfighters (te voet, zij leiden de stier af van de berijder, wanneer deze in het zand is beland) en twee pick-up man (te paard, zij helpen de berijder na 8 succesvolle seconden van het paard af bij de saddle bronc en bareback onderdelen en drijven losgeslagen paarden en stieren de arena uit). De kampioen van ieder onderdeel maakt een ereronde in volle galop door de arena, geflankeerd door rondemissen te paard.

Na de pauze zien we ook de volwaardige saddle bronc, bareback en steer riders. Ook hier zien we weer de nodige spectakels en wordt de berijder soms op het nippertje gered van een flinke trap of stoot van de stier of het paard. Geen sport voor mietjes, die rodeo. Het blijft verbazingwekkend dat mensen zich hier vrijwillig voor opgeven, maar aan alles is duidelijk te zien dat er een enorme cultuur en traditie om heen hangt met de nodige status en waardering.

Bobbi vermaakt zich goed en houdt alles in de gaten met haar verrekijker. Het damesonderdeel, de barrel racing championship, heeft vooral haar aandacht. Deze dames te paard racen in volle vaart om 3 vaten heen voor een greep naar de titel met de snelste tijd. Wanneer alle onderdelen zijn gepasseerd wordt er afgesloten met de Wild Pony Race. Een hilarische race waarbij teams van 3 kinderen (8 tot 12 jaar) zo snel mogelijk een wilde pony moeten vangen en er bovenop moeten zien te komen. Het team met de snelste tijd wint. We zien meer dan eens een teamlid met een buikschuiver door de arena getrokken worden door een kleine pony. De teams zijn vasthoudend en uiteindelijk wint het meidenteam. Gelukkig blijken alle deelnemers zonder pijn en met een grote glimlach de arena weer te verlaten. Zoals gezegd: bij de rodeo wordt je grootgebracht met spanning en adrenaline.

Na de show verkennen we het terrein. We besluiten eerst met de skyride (soort gondelliftje) naar de andere kant over te steken. Dit resulteert in klotsende oksels bij pappa en mamma en een volledig ontspannen rit voor Bobbi. We ontdekken dat er van alles te doen is en doen mee aan een aantal spelletjes en attracties.

's Avonds nemen we nog een kijkje bij de Heavy horse show, waar mencombinaties het tegen elkaar opnemen in een vaardigheidswedstrijd. Aansluitend nemen we een kijkje in de stallen bij de percherons, flandres en andere zware paardenrassen. Niet alleen de paarden, maar ook het tuig en de karren zijn behoorlijk indrukwekkend.

We sluiten de dag af met een laatste snack (alles wat hier verkrijgbaar is is deepfried en vet) en keren voldaan terug naar het hotel. Het was een leuke dag!