Gion Matsuri: De dag van de processie

Vandaag is het 17 juli, de dag van de processie voor Gion Matsuri: Yamaboko Junko! We staan op tijd op en wandelen met een broodje naar de route van de processie. We hebben een handige beschrijving ontvangen met daarop de route en de tijd waarop de optocht voorbij komt op verschillende locaties langs de route. We vinden een plekje vlak bij een bocht, zodat we ook het draaien van de praalwagens (dit wordt gedaan met menskracht) goed kunnen zien. Hier komt de processie volgens de beschrijving rond 10.35 langs. En het zou Japan niet zijn als dat niet klopt! We zijn er op tijd en staat vooraan. Bobbi gebruikt de wachttijd om een filmpje te kijken op de Ipad in de schaduw. Wij vermaken ons door naar de mensen te kijken en naar de politie-agenten die driftig gebaren om alle enthousiaste bezoekers netjes in het gareel te houden.

En inderdaad, om 10.25 zien we de processie in de verte verschijnen en om 10.30 staat de eerste praalwagen voor onze neus. De praalwagens worden voorafgegaan door vlaggendragers en mannen die bamboestokken over de grond voortslepen ter aankondiging van de volgende praalwagen. Iedere wagen vertegenwoordigt een wijk en/of famlie uit Kyoto en wordt ook door bewoners van de betreffende wijk of familieleden opgebouwd, voortgetrokken en bemand. De volgorde waarin de bewoners van de wijk of familieleden aan de processie deelnemen en welke rol zij dit jaar hebben, wordt vooraf bepaald door een loting. En zijn Hoko's (9 stuks) en Yama's (23 stuks), samen de Yamahoko genoemd. De Hoko wagens zijn hoger en hebben een dak waaronder een groep mensen muziek maakt met o.a. fluiten en bellen die aan de wagen hangen. De Hoko wagens worden aan touwen voortgetrokken door een stoet mensen. Voorop de wagen stan twee mannen in mooi kostuum met waaiers. Met speciale bewegingen en teksten geven zij aan wanneer de wagen stil moet staan, weer gaat rijden en gedraaid wordt voor een bocht. Naast de Hoko wagens lopen mannen met stokken die steeds onder de wielen van de wagen worden gestoken om de wagen te laten remmen en bij te sturen. In de hele processie lopen schijnbaar alleen mannen mee.

In de eerste Hoko wagen zit de chigo, een jongetje dat ieder jaar opnieuw als gewijd kind wordt verkozen uit verschillende koopmansfamilies uit Kyoto. De chigo is gekleed in Shinto kostuum en gekroond met een phoenix. De uitverkorne van dit jaar kijkt zeer ernstig. Het zal ook wel warm zijn in de traditionele kleding die hij draagt. Bovendien leeft de chigo in de periode voorafgaand aan de processie redelijk geisoleerd en ondergaat hij verschillende purificatie rituelen.

Het draaien van de haka wagens blijkt een hele klus. De wagens wegen maar liefs zo'n 12.000 kilo en zijn veelal wel zo'n 25 meter hoog! Bij het opbouwen van de Yamahoko wordt geen spijker gebruikt. Bovenop het dak zitten mannen die ervoor zorg dat de lange mast van de haka rechtop blijft staan. Er worden latten onder de wielen van de wagen gelegd en vervolgens wordt er (gedirigeerd door de heren met waaier voorop de wagen) met man en macht door zo'n 40 mannen aan de touwen getrokken om de wagen beetje bij beetje om te krijgen. Wanneer dit lukt, klinkt er een luid applaus vanuit het publiek. Naast de Hoko wagens zijn er ook Yama wagens. Deze wagens zijn kleiner, worden niet bemand en worden niet voortgetrokken aan een touw, maar aan alle kanten door dragers ondersteund tijdens het rijden. Op de wagens worden belangrijke em beroemde personen afgebeeld.

Vlakbij ons wordt er water uitgedeeld aan alle deelnemers aan de processie. We vinden een plekje waar we alledrie vooraan kunnen zitten en zien de eerst helft van de processie aan ons voorbijtrekken, Tussen de wagens lopen er regelmatig kinderen in traditionele kleding of gemaskerde deelnemers in de optocht. Het is een mooi schouwspel. Langs de kant zien we ook echte geiko (geisha's uit Kyoto), die op sierlijke wijze wat aanbieden aan de hoofdvertegenwoordiger van ieder wagen. Een prachtig gezicht! We ontmoeten Fariel, Muus en Zoe bij de processie en besluiten de optocht te verlaten en de koelte op te zoeken in de Starbucks. Zij zijn gister aangekomen in Japan en zullen de komende weken ongeveer dezelfde reis afleggen. Leuk om elkaar zo ver van huis te treffen!

We spreken af om 's avonds samen wat te gaan eten en willigen daarna een gezworen belofte aan Bobbi in. Na de warme ochtend nemen we een taxi naar Kyoto Brighton Hotel voor een verkoelende duik in het zwembad! Om een uur of 4 willen we nog een kijkje nemen in Gion en Higashiyama en dus laten we ons weer door een taxi afzetten aan de andere kant van de stad.

We wandelen door de straatjes rondom Kiyomizudera. Dit is echt een leuk buurtje. Ook bezoeken we Kiyomizudera (boeddhistische tempel), met een mooi uitzicht over de stad. Wanneer we door Gion lopen naar de plaats waar we hebben afgesproken, komen we midden in de avondprocessie mikoshi terecht. Opnieuw een flinke optocht die begint bij het Yasaka Heiligdom en eindigt aan de andere zijde van de Kawa rivier, bij de Otabisho. Het heilige beeld van de Yasaka shrine wordt in een mikoshi (een draagbaar altaar) door lokale mannen op de schouders door de straten gedragen. En het is echt een behoorlijke groep mannen die door de straten trekt. Als we even hebben gekeken bij de processie, besluiten we snel door te lopen. Maar ieder straatje dat we inslaan lopen we weer tegen de optocht aan! Zo raken we per toeval ook verzeild in een straatje waar twee okiya (geikohuizen) zijn gelegen en ter gelegenheid van de processie, staat er een aantal geiko (of maiko) buiten. We zien dat een tweetal geiko de straat oversteekt om de okâsan (eigenaresse van een okiya, geishahuis) van de andere okiya te begroeten. Dat is een plezierige verrassing!

Na een dwaaltocht door de straatjes van Gion, vinden we Fariel, Muus en Zoe en gaan we op zoek naar een geschikt restaurant. De restaurants in Gion zijn allemaal min of meer verborgen achter een smal entree met gordijnen. Het is dus altijd een verrassing waar je terechtkomt. We besluiten voor een restaurant te kiezen waar zelf vlees kan worden gegrild op een bakplaat in de tafel. We worden zeer aangenaam verrast! Na het achterlaten van onze schoenen bij de entree, worden we door de bediening in yukata meegenomen naar een sfeervol prive-vertrek met lage tafels. Gelukkig blijken we onze benen gewoon in het gat onder de tafel kwijt te kunnen! We maken een keuze uit het assortiment en het vlees blijkt heerlijk. We genieten van het eten en het gezelschap. Als we na het diner een kop koffie hebben gedronken bij Tully's, worden we op straat opnieuw verrast door een geiko die ons haastig passeert op weg naar een volgende afspraak. Kyoto blijkt echt een stad vol verrassingen, die onze verwachtingen overtreft!