De wereldberoemde Kobebiefstuk

We vertrekken voor de laatste keer tijdens deze reis met de shinkansen (of was het toch skinhansen?) naar Kobe. Het blijft een indrukwekkend gezicht om de snelle hogesnelheidstrein het station binnen te zien denderen. Het stationspersoneel heeft een vaste en uitgebreide routine bij aankomst en vertrek van de trein, met uitgebreide handbewegingen, compleet met pet en witte handschoenen. Voor de langere trajecten zijn de stoelen steeds al door ons reserveerd, waardoor we rustig onze plek kunnen opzoeken.

Als we op station Shin-Kobe aankomen, zijn we even gedesorienteerd. Maar dankzij het richtingsgevoel van Mike en de bevestiging van een behulpzame voorbijganger, vinden we ons hotel na een korte wandeling. De buurt rond het station is een gezellige buurt met veel restaurantjes. We willen vanavond de beroemde Kobe biefstuk gaan proeven en zien een rij staan voor een restaurant met de fantasievolle naam 'Steakland'. De naam associeren wij eerder met een minder aantrekkelijke eetschuur, maar als de mensen er voor in de rij staan in Japan is dat een goed teken! Dus nemen we ons voor om hier vanavond te gaan eten.

We hebben vandaag behoefte aan wat frisse lucht, dus besluiten we de kabelbaan vanaf Shin-Kobe Station te nemen de bergen in. Als we naar het station lopen halen we eerst hotdogs bij Tully's. Deze Tully's zit vol met studenten. We verbazen ons over de manier waarop de stoelen alvast worden bezet als de bestelling nog moet worden gehaald. Complete tassen, telefoons en laptops worden alvast bij het tafeltje achtergelaten om vervolgens op een andere verdieping koffie te halen. Een blijk van groot vertrouwen in de eerlijkheid van de andere bezoekers en een teken dat er weinig wordt gestolen in Japan. Dat is wel anders in Amsterdam :-).

Daarna ontdekken we een Namco, dat is een soort spelletjeshal. We spelen verschillende spelletjes met Bobbi, zoals racen met Mario Kart en een spel waarbij gedrumd moet worden op de maat van de muziek. Dit is met stip de favoriete plek van Bobbi in Kobe. Om ons heen is het publiek nogal gemengd. Naast schooljeugd, staan er ook mannen in pak fanatiek aan de kasten te rammelen. Er zijn ook grijpers (zoals wij die van de kermis in Nederland kennen) en we kunnen het natuurlijk niet laten om te proberen om een Hello Kitty uit de automaat te krijgen. Als die missie is geslaagd, pakken we de metro naar Shin-Kobe Station.

Ondertussen zijn we al aardig bedreven in het kopen van de kaartjes uit de ticketmachine en het ontdekken van de juiste prijs voor de gewenste plaats van bestemming. En ook nu lukt het weer om goed aan te komen bij ons doel. De kabelbaan zweeft over de Nunobiki waterval en over de herbal garden. We stappen uit bij het topstation en wandelen door de tuinen naar het middelstation. De tuinen zijn netjes aangelegd en we proberen de verschillende kruiden te herkennen door te ruiken en te voelen. Het is een fijne, rustige middag en als we weer beneden zijn, besluiten we om rustig terug te gaan naar de hotelkamer om even te rusten en te skypen met de opa's en oma's.

Fris stappen we 's avonds de straat weer op en gaan op weg naar Steakland. We zien de rij buiten al staan en sluiten maar aan. Als we nog maar kort staan te wachten, worden we door de gastvrouw meegenomen naar een andere locatie. Het restaurant heeft nog een tweede locatie op de eerste verdieping. We komen aan in een ruimte met verschillende grillplaten met erachter koks die druk in de weer zijn met scherpe messen en grote stukken vlees. We worden naar onze plek aan een van de platen gebracht en merken direct dat de vloer spekglad is van het vet dat van de platen afspat. Hier is de hele dag al heftig gebakken.... We besluiten al snel voor de special tenderloin kobe beef te gaan en we krijgen er zeker geen spijt van!

De kok gaat voor onze neus aan de slag met onze bestelling en grilt het vlees, de shiitakes en andere groente kort. Niet veel later hebben we een bord vol heerlijk vlees en groente. Het is echt om je vingers bij op te eten! Ook Bobbi vindt het erg lekker en eet haar hele bord leeg, tot teleurstelling van pap en mam ;-).