De hertjes van Miyajima

Er staat een dagtrip naar het eiland Miyajima op het programma! Dat betekent dat we na een treinreis van ongeveer een halfuur met de veerboot naar het eiland varen dat bekend staat om zijn hertjes en de rode drijvende tempel en tori.

Het is vandaag zondag en het is erg druk op de boot. Dat betekent waarschijnlijk niet veel goeds voor de rest van de dag. We besluiten dan ook eerst de tempels links te laten liggen en de bossen op de berg in te gaan. Misschien is het later op de dag wat rustiger. Op de kade worden we al omringd door hertjes. Bobbi vindt het weer geweldig om de hertjes te aaien. Als we uit het dorp lopen, de bossen in, zien we al snel een stroompje waar we heerlijk pootje baden en een tijdje genieten. Als we verder de berg op lopen, blijkt dat de kabelbaan naar de top van Mount Misen wegens onderhoud niet open is. Dat is jammer, maar als we besluiten ook nog even te rusten bij een ander stroompje, hebben we alsnog een hele fijne middag. Regelmatig komen we hertjes tegen in het bos. Vooral bij de jonge hertjes "moeten" we een stop maken.

We wandelen naar de Daisho-In tempel, een boedistische tempel die tegen de bergwand aan ligt. Als we de trappen oplopen, draaien we aan de vele gebedsmolens met sutra (heilige geschriften). Het maakt een mooi geluid. Er wordt gelooft dat het draaien van de gebedsmolen als je de trap op loopt, hetzelfde effect heeft als het lezen van de heilige geschriften die erop staan. We zijn dus met een korte klim een stuk wijzer geworden. Op het tempelterrein staan veel beelden van Jizo, de beschermende Botsatsu van de lijdenden. Men gelooft dat Jizo overleden kinderen naar het hiernamaals brengt. Deze godsbeelden hebben vaak een mutsje op of rode slap om die door ouders wordt aangebracht om de godsbeelden te beschermen zoals de kinderen door hem beschermd worden. We zien ook een beeld van een tengu, een soort vogelachtig wezen. Dat herkennen we uit het boek van de Thea Sisters dat we deze vakantie aan Bobbi voorlezen. Dat gaat over Mukashi Banashi, de Japanse sprookjeswereld. Eerder hebben we ook al beeldjes van tanuki (soort wasbeertjes en kleine plaaggeestjes) gezien bij de ingang van restaurants. Leuk om de figuren uit het boek nu ook hier tegen te komen. Er vindt op het moment dat wij de tempel bezoeken een dienst plaats, waardoor het geluid van drums en zang door het complex zweeft. Dat maakt dat er een bijzondere sfeer hangt.

Na het bezoek aan de Daisho-In tempel, lopen we naar het Itsukushima heiligdom. Dit is de rode tempel die op palen in de zee staat. Het eiland Miyajima is heilig volgens het Shintogeloof en mocht vroeger alleen door priesters worden betreden. Daarom is de tempel boven het water gebouwd, evenals de torii die toegang tot de tempel verschafte. Zo konden burgers met de boot aanmeren en de tempel bezoeken zonder een stap op het eiland te zetten. Alsof we het zo gepland hebben, wordt het net hoogtij als we bij de tempel aankomen en stroomt het strand onder de tempel vol met zeewater. Het is een mooi gezicht, de rode tempel op het water, met de rode torii, de zee en de ondergaande zon op de achtergrond. We lopen door de tempel heen over de loopplanken en lopen daarna op het land terug door het stroompje dat in het straatje achter de tempel stroomt.

Als we terugkeren met de veerboot besluiten we dat we een erg leuke dag op het eiland hebben gehad. Terug in Hiroshima gaan we op zoek naar een restaurant. We komen terecht in de uitgaanswijk van Hiroshima, waar de lichten en neonborden knipperen, blinken, schijnen en gloeien. We zien meerdere clubs voor dames. In deze clubs kunnen dames op date met een van de Japanse gastheren met meisjesachtige gezichten, schouderlang geblondeerd haar en veelal een giletje aan. Aan de buitenzijde van de club worden de gastheren aangeprijsd met foto's. Weer een bijzondere gewoonte...

We besluiten een deur in te gaan van een restaurant met aantrekkelijke gerechten op de plaatjes bij de ingang (wat een uitkomst) en komen terecht in een ruimte die is opgedeeld in allemaal kleine hokjes. We krijgen een eigen hokje toegewezen en horen aan het geklets en gelach om ons heen dat er veel andere hokjes bezet zijn. Privacy gegarandeerd hier! Wij hebben het idee dat we in een coupé in de trein zitten. Als we op het belletje drukken komt de serveerster bij ons kijken. We eten heerlijk, maar vinden het toch een beetje ongezellig zonder mensen om ons heen. Weer een bijzondere ervaring in Japan....

Na het eten gaan we voor een andere ultieme Japanse ervaring: Karaoke! We huren een privecabine waarin we helemaal los kunnen gaan met de microfoon. We zoeken naar nummers die Bobbi ook mee kan galmen en komen uit op "Let it Go" van de Disneyfilm Frozen, maar haar absolute favoriet is "Ai se eu te pego" van Michel Telo. Dit vrolijke liedje galmen we samen een aantal keren mee. Uiteindelijk komen we dus goed los achter de microfoon en vliegt de tijd voorbij.