Traditionele straatjes in Takayama

Na een ontbijtje in het hotel in Matsumoto, gaan we naar de busterminal. We reizen vandaag met de bus naar Takayama. Dat is een busreis van zo'n 2,5 uur. We installeren ons prettig in een vrijwel lege bus. De rit blijkt door een prachtig landschap te gaan van groene bergen en blauwe meren. We vervelen ons dan ook niet onderweg. 

Takayama is een klein stadje in de bergen. We overnachten hier in een minshuku. Dat is een japanse herberg, vergelijkbaar met een ryokan maar dan eenvoudiger. We worden ontvangen door de dame des huizes. We zetten onze schoenen in het ondertussen vertrouwde schoenenkastje bij de ingang en schieten in de binnenslippers die voor ons klaar staan. Onze kamer bestaat uit twee ruimtes: een klein halletje waar de slippers worden uitgetrokken en een grotere ruimte waar naast een lage tafel met kussentjes ook al de futons voor vannacht klaarliggen. Er wordt heet water voor de thee gebracht en er staan koekjes klaar. 

Ook deze kamer is weer voorzien van tatami matten en papierenschermen. Als we de kamer binnenkomen, denken we dit keer wel aan het uittrekken van de binnenslippers. Voor de tatamimat trekken we de slippers uit. Maar de gastvrouw wijst ons er direct ferm en duidelijk op dat de binnenslippers al direct voor het opstapje achtergelaten moeten worden. Oei.... schieten we toch weer in de rol van domme, onwetende toeristen.

Na te zijn opgefrist gaan we op pad. Tegenover de minshuku ligt een tempel met een pagode. Als we de tempel gaan bekijken, blijkt dat hier niet alleen plankjes worden geofferd, maar ook kleine gekleurde poppetjes. Als we wat verder lopen vinden we een klein, mooi winkeltje waarin een oud vrouwtje de poppetjes verkoopt. Als we afrekenen, rekent ze het totaalbedrag uit op haar telraam.  Nu kunnen we niet spieken op de kassa als het bedrag wordt genoemd! Met een hoop glimlachjes en buiginkjes over een weer lukt het desondanks prima om elkaar te begrijpen.

Takayama is een mooi stadje, zo blijkt al snel. Er zijn veel straatjes met traditionele huisjes en winkeltjes met allerhande handwerk te vinden. We lunchen in een leuk cafeetje waar glaskunstwerkjes worden verkocht en heerlijke Takayama miniburgers. Bobbi krijgt geen genoeg van de glazen beeldjes en kan het prima vinden met de serveerster, die een Hello Kitty voor haar tekent.  Als we niet veel later langs een klein kraampje lopen, wil Bobbi de kipstokjes ook wel even proeven. We verbazen ons steeds weer... in Nederland een moeilijke eter, in Japan een alles-proever? 

We slenteren door de gezellige straatjes van Takayama, waar Mike lekkere sushi koopt van Hida biefstuk bij een van de stalletjes. Het zijn smalle straatjes met donkere, kleine huisjes, waar regelmatig lantaarns, altaartjes en minituintjes aan bevestigd zijn. Dit voelt als het traditionele Japan.

We komen een winkeltje tegen met prachtige snoepjes en slaan een nieuw voorraadje zoets in. Daarna lopen we richting de heuvels aan de buitenrand van de stad. Hier loopt een wandelroute die langs verschillende tempels leidt. We wandelen op ons gemak tussen de altaartjes, pagodes en tempeltjes door met een mooi uitzicht op de stad. Terug op de kamer doen we gezellig een paar spelletjes.

Om half zeven staat er een uitgebreid traditioneel diner voor ons klaar in de minshuku, geserveerd door de gastvrouw. We betreden we eetzaal in waar lage tafeltjes en kussentjes op tatamimatten staan. Wij zijn vanavond de enige gasten en kunnen dus ongezien stoeien met onze eetstokjes. Er wordt groene thee geserveerd en de tafel staat vol met mooi opgediend eten. Het is een prachtig plaatje. Er staan verschillende gerechtjes, zoals misosoep, soba rahmen, sashimi, gezouten boontjes, vers fruit, gegrilde vis, salade en een kookpotje met het regionale gerecht hida beef. Het vlees is echt heerlijk! Het is erg leuk en lekker om op deze traditionele manier samen te eten.

Na het eten gaan we samen in de onsen. Dit keer gescheiden. Bobbi en Jiska in de dames onsen achter het rode gordijntje en Michael in de heren onsen achter het blauwe gordijntje. De damesruimte op de eerste verdieping is ruim, terwijl de heren onsen op de begane grond een stuk kleiner is. Ook hier zijn we de enige gasten, dus we hebben het rijk alleen. Slaperig van het hete bad, vallen we al snel in slaap op onze futons. Morgen vertrekken we naar Kyoto!