Irasshaimase (Welkom)

Na een goede vlucht met weinig slaap en de nodige turbulentie, landen we om 08.30 uur op Narita Airport in Tokyo. We zijn erg trots op Bobbi. Ze heeft zich tijdens de vlucht prima vermaakt en ook nog een tukkie gedaan. Ook trots zijn we op het Nederlands elftal, dat tijdens onze vlucht de halve finale van het WK heeft gehaald door met strafschoppen te winnen van Costa Rica. Tijdens de vlucht worden we enthousiast op de hoogte gehouden door de stewards en stewardessen. Slapen is ons alle drie niet echt heel lang gelukt. Maar als we uit het vliegtuig wandelen en de eerste stappen op Japanse bodem zetten, krijgen we weer nieuwe energie en vergeten we het slaaptekort voorlopig even.

Op het vliegveld verloopt alles heel efficiënt. Binnen een half uur staan we met onze koffers in de hal van terminal 1 en besluiten we eerst de Japan Rail Pass (de ticket voor veel van de treinreizen die we in Japan zullen maken) te laten activeren. We worden vriendelijk op weg geholpen door een voorbijganger en vinden de JR Ticketoffice al snel. Bij de JR-balie worden we direct enthousiast gefeliciteerd met de overwinning op het WK. Een zucht van verlichting van Mike..... Voetbal leeft in Japan. We zien de kans dat we nog iets van de rest van het WK mee krijgen toenemen. Na de activeren van de pas, is de volgende missie een kaartje voor de bus naar Disney. Gewapend met een paar Japanse woorden en vooral veel handgebaren, blijkt het te lukken. Met drie buskaartjes in de hand lopen we tevreden naar een wachtruimte, waar toevallig de wedstrijd België - Argentinië te zien is. De Belgen blijken helaas minder gelukkig..... ;-)

De bus zet ons af voor de deur van ons nieuwe thuis voor de komende drie dagen: Hilton Tokyo Bay. We mogen al onze kamer in en ploffen eerst maar eens onze bagage in de hoek van de kamer en onszelf op de heerlijk zachte bedden. Toch nemen we geen tijd om een dutje te doen, want Bobbi vindt het de hoogste tijd om Disney te gaan verkennen!

Voor vandaag hebben we tickets voor Disney Sea. Na wat gestuntel en gedrentel rond het hotel, ontdekken we dat we overal heel gemakkelijk kunnen komen met de monorail die om het Resort heen loopt. Een prachtsysteem, want iedere paar minuten vertrekt er een nieuwe trein waardoor je nooit lang staat te wachten.

Op het station staat een Tanabata-boom. In deze boom kun je gelukwensen hangen voor het Tanabata Matsuri. Dat is een Japans festival dat rond 7 juli wordt gevierd. Met dit festival wordt gevierd dat twee sterren (geliefden), die van elkaar gescheiden zijn door de melkweg, een dag in het jaar bij elkaar kunnen komen. We worden uitgenodigd om ook een gelukwens in de boom te hangen. Bobbi kiest voor "een hele leuke vakantie in Japan". Als dat geen goed voorteken is!

We zien al direct verschillende prachtige Japanse dames in yukata (soort zomerkimono) om ons heen. Voor ons een mooi plaatje, voor hen blijkbaar een geschikt pak voor een dagje pretpark. Op het plein bij Disney Sea worden we begroet door Knabbel en Babbel. Natuurlijk wordt er een handtekening gezet in het boekje van Bobbi, dat hier speciaal voor is meegenomen vanuit Nederland.

We zijn direct onder de indruk van het park. Het ziet er prachtig uit allemaal. We vallen met onze neus in de boter, want als we binnenkomen slenteren, start er een show op het water. Het is indrukwekkend, zoveel gebeurt er om ons heen. Enorme boten, waterfonteinen en vuurwerk. Eigenlijk te veel om alles te kunnen volgen en zien. Het valt direct op dat het publiek heel gedisciplineerd is. Iedereen staat netjes op zijn eigen plek, geen gedrang en niets gaat de lucht in (d.w.z. geen handen, parasols, e.d.), zodat iedereen het goed kan zien zonder daar al te veel moeite voor te hoeven doen.... en dat is best een verademing in deze warmte. Na de show zijn we toe aan een flinke dosis vocht en voedsel, dus duiken we een Italiaans restaurant in. We wanen ons in Toscane en knabbelen heerlijk een puntje pizza weg.

Daarna wordt het hoog tijd voor de eerste attracties! Hoog op het wensenlijstje van Bobbi staat het kasteel van Ariël de Zeemeermin, dus gaan we eerst op weg naar deze onderwaterwereld. Bobbi vermaakt zich hier prima in de Jumpin' Jellyfish, de ronddraaiende schelpen en de sluip-door-kruip-door paden door de grotten. Als we de welkome buitenlucht weer opzoeken, wandelen we nog over de oosterse bazaar, door de jungle en tenslotte op het dok van een vissershaventje. Iedere bocht zorgt hier weer voor een flinke verrassing!

Om zeven uur 's avonds vinden we het welletjes geweest voor vandaag. Bobbi heeft zich kranig door de dag heen geslagen en heeft de hele dag volmondig "Nee, hoor" geantwoord op de vraag "Ben je al moe?". Want stel je voor dat het idee ontstaat om al eerder terug te gaan naar het hotel :-).

Moe, maar voldaan ploffen we in bed. We hebben nu al zin in morgen!