In de longboat naar Taman Negara

Vandaag vroeg uit de veren, want om half 8 worden we opgehaald voor de busrit naar Kuala Tembling. Razendsnel een ontbijtje naar binnen werken en dan worden we bij het hotel opgepikt door de chauffeur die ons zondag ook al van het vliegveld afhaalde, ondertussen alweer een halve week geleden. Hij brengt ons naar hotel Istana, waar we eerst een tijdje buiten en daarna in de lobby wachten op de minivan die ons een lift zal geven naar de jetty in Kuala Tembling. Vanaf deze jetty (steiger) vertrekt vanmiddag onze boot naar Taman Negara (letterlijk: nationaal park), een oeroud regenwoud in het centrum van het schiereiland van Maleisië.

Wanneer we gesetteld en van alle gemakken voorzien onderweg gaan in het busje, laten we de stad, die inmiddels al een beetje vertrouwd aanvoelt, achter ons. Onze slotsom is dat je je in KL prima een hele week zou kunnen vermaken. Wij hebben hier in ieder geval 4 geweldige dagen gehad! Onderweg zien we alvast wat van het soort wegen dat we over een paar dagen zelf met onze huurauto zullen gaan trotseren. De wegen zien er allemaal prima uit. Dat geeft moed voor de eerste km's aanstaande zaterdag!

Bobbi vermaakt zich onderweg prima met haar dvd-speler. De keuze valt, hoe kan het ook anders in Azië, op 'Hello Kitty'. Na circa 3 uur rijden komen we aan in Tembling, waar we onze koffers alvast afgeven bij de jetty en permits kopen voor de komende 2 dagen. De boot vertrekt om half 2 en dat geeft ons tijd om nog wat te eten in een restaurantje, waar Bobbi aan de slag gaat met haar eigen reisdagboek. Na wat eten, kleuren en schrijven, kunnen we ons melden bij de boot. De boot is een lange houten boot met bankjes voor 2 personen (met je bips op de bodem van de boot). Onze (nogal zware) tassen worden aan boord getrokken en dan kunnen we zelf plaatsnemen op de gemakkelijke kussens. Daarna kunnen we rustig lounchen tijdens de 3 uur durende boottocht. Het is een ware belevenis om het woud op de oever steeds dichtbegroeider te zien worden. Het ziet er erg mooi uit en maakt dat we zin hebben om het woud morgen van dichterbij te gaan bekijken en beleven. Onderweg zien we lokale vissers die in de weer zijn met netten en hengels, maar ook een kudde waterbuffels en (hoe kan het ook anders...) enkele apen. Bobbi tekent alles wat we onderweg zien in haar eigen reisverslag. Met haar tong uit haar mond van inspanning, wordt het resultaat een vrolijke tekening.

Wanneer er wat meer bewoning langs de Tembeling rivier zichtbaar wordt, blijken we aan te zijn gekomen in Kuala Tahan. Hier is het hoofdkwartier van het park te vinden en ook ons verblijf voor de komende 2 nachten, het Mutiara resort. We worden vriendelijk verwelkomd en blijken één van de dichtbijzijnde huisjes bij het restaurant e.d. te hebben. Het huisje ziet er picobello uit (onlangs gerenoveerd). We voelen ons er direct thuis. Wel hebben we een eigen klamboe meegenomen, die we ophangen, zodat de vele insecten (muggen, vliegen, e.d. ) die in het Taman Negara huizen, ons niet lastig kunnen vallen.

Als de spulletjes een beetje uitgepakt zijn, gaat Bobbi aan de slag met een batikpakket dat we in KL hebben gekocht. Ze kleurt geduldig een vis in met inkt en water. Met een prachtig resultaat! Wanneer de batikdoek ligt te drogen, gaan we het resort verkennen met een wandelingetje over het terrein. We komen er al snel achter dat het hier een ware beestenboel is, want we komen onderweg wilde zwijnen, veel mooie en grote vlinders, apen en een muntjak (klein hertje) tegen, die allemaal een kijkje komen nemen bij de bedrijvigheid (en dus de kans op een hapje...). Ook ons huisje lijkt een vaste bewoner te hebben op het dak. We horen regelmatig een duidelijk kreet van vermoedelijk een gekko, maar we komen er steeds niet achter wat voor dier het precies is. We horen hem namelijk steeds luid en duidelijk, maar we zien niets!

We sluiten de dag af met een stevig diner en vallen op tijd in slaap onder begeleiding van de vele junglegeluiden.