Cheeky monkeys en vuurvliegjes

Na een stevig ontbijt wandelen we naar het KLCC Aquaria vlakbij de Petronas Towers. Het lokale aquarium is op reis een must-see voor Bobbi. Ze is gek op vissen kijken! Direct na de ingang is er al een verrassing. Bobbi mag namelijk een degenkrab, een zeekomkommer, een zeester en een kleine bamboehaai aaien! Hoewel ze de degenkrab in eerste instantie nogal wantrouwend bekijkt, steekt ze haar hand zonder aarzelen dapper in de waterbak met het haaitje. Hij voelt net als zeem en de zeekomkommer is vooral lekker zacht!

We lachen om de ottertjes, die Bobbi via een koepelraampje goed kan zien, en we rillen bij de afdeling met Maleisische slangen en vogelspinnen. Er zijn veel grote tanks met mooie vissen en schildpadden. Vooral de glazen tunnel dwars door een tank met zusterhaaien, zandtijgerhaaien, een groene zeeschildpad en enorme roggen maakt indruk. Volgens ons de langste tunnel die wij tot nu toe hebben gezien. We besluiten om met z'n drie-en in de tunnel op de foto te gaan bij de fotograaf.... Maar dat blijkt niet zomaar gepiept. Er volgt een hele fotoreportage, waarbij de lopende band die door de tunnel loopt nogal voor opstopping en evenwichtsproblemen zorgt. Na vijf steeds minder voorzichtige pogingen en behoorlijk klotsende oksels lukt het ons eindelijk om de fotografe ervan te overtuigen dat het zo echt wel goed genoeg is. Wat je niet al moet doen om een foto met z'n drieen te regelen.... Maar het resultaat komt zeker in ons fotoboek!

Bobbi heeft vandaag voor het eerst een eigen fototoestel mee en flitst er vrolijk op los. Ze maakt er een professioneel karwei van door te zoomen, te flitsen en instructies te geven bij het poseren. Het is erg leuk om te zien wat Ze allemaal op camera vastlegt. Dat wordt een bijzonder plakboek!

Na het aquariumbezoek keren we terug op de hotelkamer om Bobbi even bij te laten tanken voor het drukke programma van vanavond. We worden om 15.30 uur opgehaald door Han Tours voor een trip naar de vuurvliegjes. Samen met Nederlandse en Deense backpackers + chauffeur gaan we in een minivan op weg naar Selangor, zo'n uurtje rijden van KL. Onderweg zien we grote plantages met palmbomen en wanneer ernaar wordt geinformeerd, maken we een korte stop onder de oliepalmen. De vrucht van de oliepalm blijkt een vettige, rode vrucht. Maleisie is 's werelds grootste palmolie-exporteur en hoewel de toepassingen van de olie talrijk zijn (o.a. biodiesel), is er veel kritiek op het gebied van natuurconservatie vanwege de kap en afbranding van oerwoud die aan de aanleg van nieuwe plantages vooraf gaat.

Onze eerste geplande stop is bij het nederlandse Fort Altingsburg op Bukit Melawati. Buiten de verwachting om, trekt niet het fort of het uitzicht vanaf de berg (bukit) hier de meeste aandacht, maar de grote groep silver leaf monkeys die hier huishouden. Het zijn erg vriendelijke aapjes die de sperciebonen die de chauffeur ons geeft, rustig vanuit onze handen aanpakken (terwijl ze op de grond staan of op onze schoot of schouder zitten). We vinden het alledrie hilarisch. Voorzichtig komen er ook wat makaken (andere, veelal brutalere, apensoort) kijken, maar deze staan hier duidelijk wat lager in de pikorde. De silverleaf monkeys worden verwend, terwijl de makaken op gepaste afstand begerig toekijken. Wanneer Mike een zak bananen koopt, breekt de chaos uit. Twee aapjes op zijn schouders en een heel stel aan zijn voeten... Bobbi vindt het prachtig, zolang er maar geen aapje op haar schouder komt zitten! Wanneer de zak wordt overgegeven aan Jiska, verhuizen ook alle aapjes mee. Als de zak leeg is, hebben we wat meer tijd om de aapjes rustig te bekijken en we ontdekken een paar moeders met babies van verschillende leeftijden. De volwassen silver leaf monkeys zijn grijs, maar de jonkies steken duidelijk af door hun roodbruine kleur. We raken eigenlijk niet uitgekeken, maar stappen uiteindelijk toch uitgelaten het busje in op weg naar het avondmaal.

Langs de Selangor-river zijn veel visrestaurants gevestigd. De chauffeur brengt ons naar een van deze restaurants voor een heerlijke maaltijd met o.a. gamba's, krab en gefrituurde inktvisringen. Bobbi houdt het bij gefrituurde rijst, die er prima ingaat. Ze vindt het prachtig dat er bij de ingang van het restaurant grote bakken staan, vol met (nog) levende garnalen, krabben, vissen en rivierkreeftjes. Natuurlijk gaan deze ook uitgebreid op de kiek. Tijdens het eten hebben we uitzicht op de rivier, de lokale vissersbootjes en de ondergaande zon.

Wanneer we voldaan na zitten te puffen van het eten, wordt het tijd om naar de steiger te lopen vanwaar de boot naar de vuurvliegjes vertrekt. Voorzien van reddingsvesten en fluitjes, wachten we op de steiger tot de schenmering voldoende heeft doorgezet. De steiger bestaat uit een aantal aan elkaar verbonden pontons, zodat we, tot groot vermaak van Bobbi, heel stevig op en neer deinen als er een vissersbootje langsvaart. Dan is het zover... in een lange boot glijden we door het water, op zoek naar de eerste tekenen van vuurvliegjes. Voorzichtig wordt het eerste lichtje ontdekt en daarna knipperen er steeds meer lichtjes in de struiken en bomen langs de rivier. Het lijkt wel op kerstverlichting. Wanneer er een vuurvliegje vlak langs de boot vliegt, kunnen we goed zien hoe helder licht het kevertje geeft. Het is een wonderlijk gezicht, dat we niet snel zullen vergeten. We keren dan ook tevreden terug naar onze hotelkamer, waar we al snel in een diepe slaap vallen.