Zeeleeuwen en spinnenpootjes op Kangaroo Island

Oei oei.... vandaag vroeg uit de veren om op tijd met de ferry naar Kangaroo Island te kunnen meevaren. Om 6 uur staan we op en maken we onszelf en de camper z.s.m. rijklaar. Gelukkig blijken onze zorgen over verslapen (zoals jullie weten is op tijd komen tenslotte niet ons sterkste punt....) niet gegrond. Ruim op tijd kunnen we de motor starten en op weg gaan naar Cape Jervis.

Onderweg zien we de zon opkomen en om 8 uur rijden we volgens plan de ferryterminal in Cape Jervis op. Daar ligt de pont al op ons te wachten! Voordat we de zee opgaan staat Mike nog een mooie uitdaging te wachten. De camper moet achteruit de pont op worden gemanoeuvreerd. Gelukkig blijken de inmiddels afgelegde kilometers de benodigde ervaring te hebben opgebracht... de camper komt ongeschonden aan dek.

Onderweg doet Bobbi nog een lekker dutje en na 40 minuten schommelen op de golven, komen we aan in Penneshaw op Kangaroo Island. Dankzij de vroege overtocht hebben we nu nog een hele dag voor ons om het eiland te verkennen. We besluiten eerst de zuidzijde van het eiland te bezoeken. Al snel blijkt dat de natuur op het eiland ongerept is en dat er weinig verharde wegen zijn. Onze poging om eens een zandweg in te slaan wordt snel afgestraft door rammelende kopjes in de camperkastjes en vallend vaatwerk. We besluiten het maar bij de verharde rondweg te houden.........

Gelukkig brengt deze rondweg ons bij vrijwel alle bekende bezienswaardigheden van het eiland. Onze eerste stop is Seal Bay. In deze baai huist een kolonie Australische zeeleeuwen. We wandelen over de boardwalk naar zee en zien al snel een paar seals op het strand luieren. Het uitzicht op de baai is prachtig en als we echt op het strand aankomen, zien we dat het hele strand vol ligt met zeeleeuwen! Het zijn er zeker 500...

We besluiten een tour met een gids te maken. Hierdoor kunnen we heel dicht bij de zeeleeuwen komen. Bobbi heeft vanuit de rugdrager een prima uitzicht op de doezelende dikzakken. Ze vindt het geweldig. En hoewel ze de zeeleeuwen eerst hardnekkig dolfijnen blijft noemen, is ze er na de tour van overtuigd dat het toch echt zee... honden zijn! We zien pluizige jongen, bezorgde "mamma"zeeleeuwen en dikke, indrukwekkende bulls ("pappa" zeeleeuwen). Hoewel de meeste heerlijk liggen bij te bruinen in het zand, zijn we ook getuigen van hereniging van moeder en kind en wat machogedrag tussen jonge mannetjes. Ook dit is weer een bijzondere ervaring die we niet snel zullen vergeten.

Daarna gaan we de weg weer op om naar Flinders Chase NP te rijden. Dit is het grootste NP van Kangaroo Island en al snel ontdekken we dat het een heel afwisselend landschap heeft. We maken een wandeling over de boardwalk bij Admirals Arch, waar een kolonie New Zealand fur seals leeft. Samen met de mooie rotspartijen, de woeste zee aan de noordkust, de roze/rode beplanting op de kliffen en de spierwitte vuurtoren op de achtergrond geeft dit een heel mooi plaatje.

Dan wordt het tijd om onze camping in Kingscote (helemaal aan de andere kant van het eiland) op te zoeken. Hoewel we snel geneigd zijn om aan de afmetingen van Texel te denken, is dit toch een behoorlijk eiland. De reis naar de camping is toch nog zo'n 120 km rijden en omdat het zonnetje al een beetje zakt, worden we gewaarschuwd voor het wildlife dat rond deze tijd op de dag actief wordt. We moeten er toch niet aan denken om zo'n knuffelige kangoeroe op de bumper te krijgen..... Het zou Bobbi ontroostbaar maken, vrezen we. Gelukkig blijft dat leed ons (en de kangoeroes) bespaard. Wel zien we onderweg walibi's, kangoeroes en guana's (grote reptielen) in het landschap langs de weg.

We hebben onze plaats op deze camping reeds thuis geboekt en dat blijkt al snel geen overbodig luxe. De camping is goed bezet door met name Aussies. Wanneer de camper is geparkeerd, maken we ons 'huis' even snel op orde. Zo wordt ook de rugdrager even binnenstebuiten gekeerd en krijg ik de schrik van mijn leven!!! Wanneer ik in een van zijvakken kijk, kruipen er een paar hele grote, harige pootjes omhoog. Een spin! En een grote ook, zo lijkt het! Geen paniek!?!? Rustig blijven.... De rugdrager wordt direct naar buiten gewerkt en Bobbi naar binnen. Nadat we de bbq-tang als gereedschap uit de bestekbak hebben gevist, kunnen we vanaf "gepaste" afstand nogmaals een kijkje nemen. Ja hoor, inderdaad meer dan 4 poten, harig en het beweegt.... Nadat we er 5 minuten naar hebben staan staren, komt er eindelijk een doorgewinterde Aussie kijken wat er allemaal aan de hand is. Na 1 blik vertrouwt hij het toch ook niet helemaal en pakt de tang uit Mike's handen om het beest eruit te werken..... Wanneer het op de grond ligt, besluiten we gedrieen dat het geen spin is.... en opeens bedenken we dat de schelp uit Victor Harbor (ja hoor, daar is ie) in dat vakje zat. 'Oh, it's a hermite crab, then!' zegt de Aussie doodgemoederd. (Je weet wel... zo'n krab zonder schild, die daarom een schelp op zijn rug draagt). Een totaal onschadelijk beestje, dus! Deze dappere dodo's hebben het in ieder geval overleefd en de Aussies om ons heen hebben vooral lol om die 'crazy tourists'.

Ondanks deze meevaller, toch blij met onze klamboe, kruipen we niet veel later lekker in bed voor een nacht vol dromen over spinnenpootjes...