Wombats in Wilsons Prom

Vandaag hebben we een speciale bestemming: het natuurpark Wilsons Promontory. We hebben al een plaatsje gereserveerd op de enige camping in dit bijzondere park op een schiereiland ten zuid-oosten van Melbourne.

En we worden niet teleurgesteld! Al direct nadat we het park zijn binnengereden, worden we voorzien van prachtige vergezichten over bos, hei, strand en zee. Tijdens de eerste kilometers die we met de camper afleggen in het park, zien we de schade van de bosbranden die dit deel van Australie vorig jaar teisterden.

Later horen we van een ranger dat bosbranden een belangrijk onderdeel zijn van het ecologisch systeem op het schiereiland. Op het 'heathland'(door brand getroffen gebied) krijgt belangrijke vegetatie een kans om te groeien. Ook voor de natuur geldt dus:'Ieder nadeel heb z'n voordeel'. Toch blijft het indrukwekkend en angstaanjagend hoe groot het gebied is waarover het vuur zich heeft verspreid.

We vinden ons gereserveerde plaatsje op de campground bij Tidel River. In dit plaatsje midden in het park heerst er een bijzonder ontspannen sfeer. We voelen ons er direct thuis.

Hoewel we al op veel plaatsen zijn verrast door kleurige papegaaien en andere mooie vogeltjes, slaat dit alles. Wanneer we de deur van onze camper opendoen, zitten er al verschillende mooie 'groundparrots' op ons te wachten.

We kunnen niet wachten om het park verder te gaan verkennen. Ongeduldig trekken we direct onze wandelschoenen aan, hijsen de rugdrager weer op onze rug en stippelen in het visitor center onze route uit. We besluiten te beginnen met de wandeling naar Squeaky Beach.

Dit strand heeft zijn naam gekregen door het piepende geluid dat het witte zand maakt als je er overheen loopt. De tocht er naartoe gaat over de rotsen langs de kust, met mooie uitzichten over de baai. Zelfs Bobbi is er stil van! Daarna steken we de bergkam over via de Tidel Overlook route.

Dit is een behoorlijke klim. Maar de omgeving is erg mooi, waardoor je regelmatig vergeet dat je (gedurende de eerste 2 km) de berg oploopt.

We komen zowaar onze eerste slang tegen. Eigenlijk niet noemenswaardig, want het exemplaar is zo klein, dat Mike er zelfs niets vermoedend over heen stapt. Bobbi is er echter behoorlijk van onder de indruk en roept de rest van de route 'Een slang: Je mag niet aankomen' (zoals we haar al sinds vorig jaar proberen wijs te maken).

Voldaan teruggekeerd in Tidal River, nemen we een lekker (en welverdiend, al zeggen we het zelf) koel drankje op het terras en zetten we de BBQ aan. Daar wordt ons duidelijk dat er nogal wat wombats rond Tidal River rondneuzen. Wombats zijn grappige diertjes, die lijken op een kruising van een beer en een das.

Wanneer Mike 's avonds naar de rivier loopt, komt hij inderdaad wel vier rondstruinende wombats tegen. Bobbi wil ook graag een kijkje nemen bij de 'bombats'. Het begint te schemeren en ze vindt het best spannend dat ze samen met pappa en mamma in het donker op zoek gaat naar 'beestjes'. We zien nog een wombat (zo'n 40 cm hoog) vlakbij onze camper. Ook worden we verrast door een paar possums (in het nederlands koeskoes, werkelijk nog nooit van gehoord). Bobbi is er helemaal vol van en blijft wel een uur doorratelen over de 'bombats'.

Wanneer Mike niet veel later naar de 'amenities' loopt, krijgt hij de schrik van zijn leven. Op het pad voor hem staat een enorme kangoeroe. Wanneer het beest zich opricht, is hij zeker 1,5 meter hoog. Mike kijkt zijn ogen uit. Wanneer er een doorgewinterde Aussie langsloopt, is tot Mike's grote verbazing zijn enige opmerking:'He's big, eh mate!' Je kunt wel merken dat wij nog 'rookies' zijn op kangoeroegebied....

Natuurlijk willen mamma en Bobbi ook een kijkje nemen bij de kangoeroe. Mamma gelooft (eigenwijs als ze is) niet dat het beestje zo groot kan zijn en gaat eerst 'wel even zelf op onderzoek uit'. Ja hoor.... het is inderdaad een joekel!

En hij staat op 1 meter van onze camper te grazen. 'Dapper' bekijken we het beest met Bobbi vanuit de cabine van de camper... Ze vindt het prachtig en kruipt steeds dichter bij het raam...... Dan gaat de claxon af door haar gewicht en zien we de kangoeroe met een indrukwekkende snelheid wegstuiteren.

We sluiten een mooie dag met veel wildlife af met een heerlijke diepe slaap, waarin Bobbi ongetwijfeld droomt over 'bombats', 'tangroes' en 'wowalas'.