Varen op een bamboevlot

Vandaag rijden we naar Kota Bharu aan de Oostkust van Maleisie. Hoewel overal in Maleisie duidelijk islamitische invloeden te vinden zijn, is de islam in Kota Bharu veruit de grootste religie.

Maar voordat we in de auto stappen, staat er nog een leuk uitje op het programma in Belum. We hebben een bamboevlot gehuurd, waarmee we het meer op zullen gaan om een lekkere frisse duik te nemen! Voorzien van reddingsvesten en twee lange bamboestokken, duwen we het vlot weg van de jetty en dan moet er natuurlijk stevig gepeddeld worden. Het vlot is steviger dan je vanaf de kant zou verwachten en al snel hebben we de slag goed te pakken. Bobbi roeit fanatiek mee voorop het vlot. Stoer staat ze met een reddingsvest aan rechtop links en rechts te zwaaien met de lange stok. Als we een eindje op weg zijn op het meer, besluiten we het erop te wagen. Mike plonst als eerste in het water, op de voet gevolgd door Bobbi. Het water is heerlijk en we vermaken ons goed op en rond het vlot. Bobbi "oefent" met reddingszwemmen. Een voor een moeten we met dichte ogen langs het vlot drijven, om door Bobbi gered te worden. Om 11 uur peddelen we terug naar de jetty, om nog even een frisse douche te nemen in onze kamer en daarna op tijd richting Kota Bharu te vertrekken. De route van vandaag duurt zo'n 3 uur en voert ons door verschillende kampungs (dorpjes). Het is vandaag vrijdag en onderweg komen we veel mensen tegen die op weg van of naar de moskee zijn voor het gebed. Bij de verschillende moskees die we passeren is het een drukte van jewelste. Om onze weg te vervolgen moeten we tussen de brommers en wandelaars door laveren op de weg.

Als we Kota Bharu binnenrijden, vinden we al snel ons hotel voor de komende 2 nachten, het Marriot Renaissance. Als we onze spullen in de kamer hebben gezet, gaan we een kijkje nemen op de centrale markt, waar vooral door vrouwen handel wordt gedreven. Onderweg is de straat uitgestorven. Veel winkeltjes en restaurantjes zijn gesloten vanwege Ramadhan. Kota Bharu is (nog?) niet echt ingesteld op toerisme. Wij zijn dan ook regelmatig de enige toeristen op straat. Veel mensen spreken geen Engels, wat het communiceren wat bemoeilijkt. Maar met handen en voeten komen we er toch streeds weer uit.

De overdekte centrale markt blijkt een chaos van groenten, fruit, vlees, vis, potten en pannen. Een kleurrijk plaatje. De waar ziet er echter lang niet altijd aanlokkelijk uit en Bobbi houdt het al snel voor gezien. We hebben lol om de tros bananen die Michael te koop aangeboden krijgt... het is het slechtste trosje van de kraam (zwart en vol vliegen). Daar wilde de marktkoopvrouw vast graag zo snel mogelijk van af.

Tot vreugde van Bobbi duiken we daarna de nabijgelegen MacDonalds in voor een Happy Meal. Binnen is het een drukte van jewelste vanwege een Chinees kinderfeestje. Giebelende meisjes rennen tussen de stoelen door terwijl ze allerlei voorwerpen verzamelen die op hun to-find-lijstje staan. Links peuteren ze een riem los en rechts verzamelen ze een oorbel. Die gekke toeristen slaan ze maar over voor het gemak....

Bobbi heeft allerlei vragen over alles wat ze om zich heen ziet. Waarom dragen de vrouwen hier een hoofddoekje? Waarom zingt de meneer in de moskee iedere avond? Waarom hebben de katten hier maar halve staartjes? Zo goed mogelijk proberen we alle vragen te beantwoorden en onderweg leren we er zelf ook nog wat van! Nadat we de stad een beetje hebben bekeken, gaan we terug naar het hotel voor een frisse duik in het zwembad. Na wat in-room dining vallen we heerlijk in slaap terwijl de oproep van de imam voor het gebed door de straten schalt.