Pannenkoeken en zeehondjes

Na een lekker ontbijtje gaan we wandelen in de buurt van Punakaiki. Het zonnetje schijnt en in dit natuurpark zijn mooie rotsformaties te vinden die op een stapel pannekoeken lijken. Ze heten dan ook, niet al te verrassend, de Pancakerocks. Deze rotsen zijn ontstaan door erosie en in combinatie met de onstuimige zee ontstaan er blowholes: gaten in de rotsen, waar het zeewater werkelijk doorheen spuit! Het blijkt een lekkere wandeling, die Bobbi deels zelf hobbelend, deels in de rugdrager aflegt. Al zingend en bloemenplukkend vermaken we ons ook dit keer weer goed samen.

Dan stappen we in de camper om op weg te gaan naar de zeehondenkolonie van Westport. Onderweg rijden we langs leuke stranden en al snel zijn we op de plaats van bestemming. Natuurlijk duimen we dat we ter plaatse ook echt zeehonden zullen vinden. Tijdens een wandeling naar hun vaste "hang-out" begint het weer ons een beetje in de steek te laten. Gelukkig blijkt het niet te gaan regenen. En ja hoor, rotsen vol met zeehonden! Bobbi heeft ze direct in de smiezen en begint fanatiek te klappen in haar handen en "Euw-euw"-geluiden te maken. Daar oefenen we namelijk de laatste dagen op! De kolonie heeft veel pups, die vrolijk achter elkaar aan (.... tja hoe zullen we dat noemen) kruipen/ waggelen/ springen. Een erg vrolijk gezicht! Moeders ligt vaak volledig uitgeteld op een rots in de buurt en gromt af en toe chagerijnig als de pups het te dol maken! We kunnen ons moeilijk losrukken van dit schouwspel, maar er is altijd een tijd van komen en gaan! We laten de zeehonden dus achter ons en lopen terug naar de parkeerplaats.

Daar vinden we een weka onder onze camper. Dit is een grappig loopvogeltje dat beroemd en berucht is in deze omgeving. Hij blijkt niet erg onder de indruk van onze komst en kijkt ons brutaal aan. Als hij met zijn lange snavel we heel dichtbij onze tenen komt, vertrekken we snel naar Motueka, waar het Abel Tasmanpark op ons wacht.

De tocht naar de noordkust van het Zuidereiland gaat door de Buller Gorge. Hier merken we aan de kleuren van de bomen dat het herfst begint te worden in Nieuw Zeeland. In de late middag komen we aan in Motueka en besluiten we door te rijden naar Kaiteriteri. Hier vinden we een plekje op de camping tegenover, naar verluid, een van de mooiste stranden van de wereld. We hebben geluk, want het zonnetje schijnt hier prima. Bobbi kan dus nog even "los" op het goudgele strand. Morgen zullen we met de watertaxi het Abel Tasmanpark ingaan om daar een mooie wandeling van ongeveer 2,5 uur te maken over het Abel Tasman Coastal Track.